Ya olursa

Yine futbol hatıraları.
Küçükken sokakta, okul bahçesinde, halı sahada, arka bahçede falan nerde top oynarsam oynayayım tek düşüncem vardı, birisi bir yerden beni izliyor ve beni keşfedecek. Ben güzel oynayacam ve gelip beni bulacak keşfecek futbolcu olacam. Evin önünde sokakta tek başıma top sektirsem bile bunu düşünürdüm ben ya, birisi keşfedecek beni.
İlkokula gitmiyordum daha, bizim mahallede ki ilkokulun bahçesinde hafta sonu okul takımının antremanı olurdu. Adamlar belki 7 ye belki 8 e gidiyor ben daha okula başlamamışım, giderdim okulda oturur izlerdim onu. Güneşin altında bıkmadan usanmadan izlerdim onları. Birgün sahanın kenarında ki basketbol potasının altında oturuyorum bi ümitle bekliyorum; olur da birisi sakatlanırsa bişey olursa belki hoca bir oyuncuya ihtiyacı olursa etrafına bakar kimse yok beni çağırır gel oyna diye. Bunun hayaliyle beklerdim orda. Bide hazır giderdim şortum ayakkabılarım falan. Öyle saatlerce oturuyordum izliyordum, doğal olarak hoca almıyordu beni oyuna ama bana onun ümidi yetiyordu, ya girersem ya oynarsam hoca beğenirse beni diye.