Başladık..

Öncelikle bir günlük gibi değil de genel başlayayım dedim önce içimdekileri yazayım sonra zamanlamayı denk getirince gecelik yaparız günlük rutin şeylere döneriz bence.
Geçmişimi hatırlıyorum yine futbola dayanıyor.Benim tüm geçmişim tüm hatıralarım herşey futbola denk geliyor çünkü benim geçmişim sadece futboldu benim hayatımın tek gayesi oydu.Mahalle maçı yaparken çocuğun birisine attığım çalımı hayal eder mutlu mutlu uyurdum ben ki hala halı saha maçlarında attığım güzel golleri tekrar hatırlayarak uyuyorum ben halı sahadan gelince.Abimgil top oynardı ben hep izlerdim hep beklerdim birisinin işi çıksın da ben gireyim maça diye. Gireyim güzel oynayayım beni hep oynatsınlar isterdim sanki süperlig küme düşmeye oynayan takımın futbolcusunun premier lige transfere olması gibiydi benim için.Arada denk gelir oynardım , yine o günlerden birisiydi akşamüstü saatlerde abimgil dinlenirken ben kendimi göstereyim diye sokakta top sektirir duvara vurur hayali futbolculara çalım atardım , işte o sırada abimin arkadaşı uğur abi keşfetti beni "Gel bu çocuğu egospora gönderelim yetenekli" dedi. Ben mutluluktan havalara uçuyorum tabi abim de babamla bi konuşuyum göndeririz belki dedi.Ben daha okula başlamamışım o yıllarda. Akşam oldu abim babama söyledi bunu babamın tepkisi "Napacak top oynayıp sanki futbolcu mu olacak gitmiyor bir yere okusun okulunu" dedi , işte daha küçücük yaşta canı sadece sokakta yere düşünce dizi kanayınca acıyan ben içimde büyük bi acıyla o gece uyumaya çalıştım.En büyük hayalimi elimden babamın sözlerini hatırlayarak dönüp yastığa sessizce ağladım o gece.Abim Aydınlıkevler Spor da oynarken maçına giderdik babamla izlemeye geldiğimizde topumu alır salonda oynardım hayalimde yaşardım abimgilin takımda ki herkes olurdum sırayla herkese çalım atardım pas atardım kendimi yere atardım faul olurdu frikik kullanırdım ve gol olurdu..Benim hayal dünyam böyle başladı ben çok küçüktüm kocaman hayaller kurarken.Her gece futbolcu olup annemle babama Karadenizden ev alırdım eve milyarlarca para getirirdim herkese paylaştırırdım.Aslında futbolcu olsam yine babamı bu sıkıntıdan kurtaracaktım ama "Futbolcu mu olacaktım sanki?" oysa belki o küçük yaşta başlasam olurdum bişeyler..Durumumuz her Türk ailesi gibi kötüydü , bizden daha kötü karşı komşumuz vardı çok şükür şuan çok çok iyi durumdalar ama bizim de paramız yoktu.Annem hep benden önce daha kötü durumlarımızı anlatırdı bana şükretmem için hep şükrederdim ama benim hiç cebimde harçlığım yoktu.Ben param olsun diye o zamanlar moda olan "Çocuklar Duymasın" dizisinden esinlenerek babamdan utana çekine baba bana haftalık versene dedim ama para yok ki nasıl versin adam yine tersleyerek gönderdi beni.Gittim yastığıma ağladım.Ben hep ağlardım küçükken çok ağlardım çünkü dayanamazdım istemediğim hayata dayanamazdım isterdim olmazdı bende ağlayarak içimi dökerdim kaç gece o yastık göz yaşlarımla ıslandı sabahı buldu.Okulda kantinden bişeyler yiyen arkadaşlarıma özenirdim, ben üniversite okuyorum şu yaşıma kadar kantinden yemek yediğimin sayısı iki elimin parmak sayısı kadar değildir.Param yoktu 3 lira verip köfte ekmek ayran alacak param olmadı benim. okula giderken 1 lira harçlık alıp giderdim.Bu alışkanlığım lisede de devam etti , herkes cüzdanından 10-20 lira çıkarırken ben cebimde 1 lira en fazla 2 lirayla gezerdim ya tenefüste su içerdim yada ayran içerdim açlığımı bastırsın diye.Sözde diyette olurum , kilo vermeye çalışırım her seferinde.Abim üniversite okurdu annemgil ona daha fazla para göndersin diye 1 hafta 1 lirayla idare ederdim ben istemezdim ki para düşünürdüm hep abimi düşünürdüm o orda rahat etsin isterdim , hala düşünüyorum o rahat etsin diye istemem para.Burda aç kalırım cebimde parasız kalırım sabah yiyecek ekmeğim olmaz ama abim rahat etsin onun parası olsun diye istemem ki ben..Para konusunda bitmez benim söyleyeceklerim ben çok taktım çok düşündüm bunu sonsuza kadar yazarım hüzünlerimi.Ama çok istemiyorum sadece cebimde para olsun istiyorum parasızlığın verdiği çekingenliği yaşamak istemiyorum.Arkadaşlarım hadi şunu yiyelim dediğinde aç değilim yada diyetteyim yiyemem demeyim.Ama avutuyorum kendimi şu sözlerle "Herkes zengin olacak değil ya bizde parasız olalım nolacak"..