Devam edelim geçmişe

Hep sevmek istedim ya her girdiğim ortamda her gittiğim düğünde her gittiğim piknikte bi kızla göz göze gelip bakışıp aşık olmak istiyordum öyle arabayla geri dönerken hayalini kurardım güzel şeyler düşünürdüm sadece buydu. Ben hayal kurmayı severim be, çünkü hayaller hep güzel olur kötü şeyleri hayal etmezsin ki. Sıla diye bi kızı sevmiştim ilköğretim yıllarımda Bursaya giderdim sanki her sokakta karşıma çıkacak sanırdım bi parka gidince karşımdan çıkacak sanırdım. Biraz şizofrene bağlardım galiba. Çok cahil büyüdüm be. Ne kitap okurdum ne adam akıllı film izlerdim ne adam akıllı müzik dinlerdim. Lise çağlarıma kadar tek başıma bulunduğum ilçeden çıkmamış insandım ya. Geçmişimden utanıyorum. Lise çağlarımda hatta üniversite hayatımda bazı arkadaşlarımın geçmişini yaşıyorum o insanlarda 4-5 yıl geriden geliyorum. O zaman ne söylediklerini neden öyle yaptıklarını 4-5 yıl geçince anlıyorum. Bu kadar cahil büyüdüm ben. Ama sonra baktım olmayacak topladım kendimi kitap okumalar falan kaliteli filmler diziler dergiler araştırmalar derken gerçekten perdeyi açıp dünyayı gerçekten görmeye başladım. Çok güzelmiş aslında dünya. Futbol hayatım başladı 8. sınıfta, öncesi zaten rezillik bi şımarıklık bi cahiliye dönemi yine. SBS ye hazırlanmam gerekirken bilgisayarda Counter oynadığım için babam gelir beni kaldırırdı ben oynayacam diye bende içeri gider tv izlerdim annemle. Birgün haberlerde "Muhammed Demirci" benimle yaşıt olduğu için kendiside 8. sınıfa gidiyor ama adam öyle yıldız oldu ki o yaşta Barcelona - Real Madrid vb. takımlara transferi söz konusu. Annemde bana laf sokar gibi bak elalemin çocukları transfer oluyor ailesini geçindiriyor sen anca sokakta oyna dedi bende siz beni kulübe gönderdiniz de ben mi gitmedim dedim annem hemen tamam benden sana sonsuz kredi abin yazın gelince götürsün yazdırsın bi yere dedi ve tekrar başladı hayaller.. Ankara Demir Spora başladım derken orda geçti birçok yılım belki hayatımın en güzel yılları deyince aklıma o zamanlar gelir. Çok güzel zamanlardı o antreman hazırlığı o soyunma odası muhabbetleri çıkınca bakkalın önünde yaptığımız "cips-ekmekler". En çok hayali o zaman kurdum her antremana giderken ve her maça giderken servisin camına kafamı koyar hayal kurardım kendimi hazırlardım. Bir insan bu kadar hayal kurarsa sonu gelince ne kadar yıkılır , bu hayallerine bir son verme zamanı gelince neler yaşayabilir eğer anlayabiliyorsan tamamdır.....